એક હતું ટમેટું.
નાનું-નાનું, ગોળમટોળ, મજાનું!
તે એક દિવસ સ્કૂલે આવ્યું, પણ તેણે યુનિફોર્મ ન્હોતો પહેર્યો એટલે ટીચર તેના પર ખિજાયા. ટમેટું તો ટીચરની સામે જોઇ રહ્યું.
ટીચર આંખો કાઢી અને ગુસ્સાભેર બોલ્યા- ‘અહીં યુનિફોર્મ પહેર્યા વિના આવીશ તો સજા થશે.’
ટમેટું કહે- ‘પણ મને લાલમ્લાલ જ રહેવું ગમે છે.’
ટીચર વધારે ખિજાયા- ‘એમ તારી મનમાની અહીં ન ચાલે. આ સ્કૂલ છે ત તારું ઘર નથી!’
ટમેટાએ કહ્યું- ‘પણ બધા તો કહે છે ટીચર તો મમ્મી જેવા જ દયાળુ હોય છે. તો તમે કેમ આમ કરો છો?’
ટીચરે દાંત કચકચાવતાં સ્કેલ ઉગામી.
ટમેટું દડબડ-દડબડ દોડવા લાગ્યું.
આગળ ટમેટું, પાછળ ટીચર!
આમ જાય… તેમ જાય…
ટમેટું તો ના પકડાય!
લાલમ્લાલ ફુલાવે ગાલ…
ટમેટું તો કરે ધમાલ!
ટમેટું કેમેય કરીને પકડાય નહીં. એ તો હસતું જાય ને ગાતું જાય-
‘મજા પડી! ભૈ, મજા પડી!
સ્કૂલ ગયા તો મજા પડી!
મજા પડી! ભૈ, મજા પડી!
તોફાન કરવાની મજા પડી!’
આ સાંભળીને ટીચરનો ગુસ્સો વધતો જ જાય. તેઓ ખૂબ દોડયા, પણ એમ ટમેટું કંઇ હાથમાં આવે?
દોડતાં-દોડતાં પ્રિન્સિપાલની આફિસ આવી ગઇ. ટમેટું રોકાયું. ટીચરે આવીને તેનો કાન પકડતાં કહ્યું- ‘હવે કયાં જઇશ?’
પ્રિન્સિપાલે પૂછયું- ‘શું વાત છે? કેમ આમ દોડાદોડ થાય છે?’
ટીચર કહે- ‘જુઓ, આ ટમેટાએ એક તો યુનિફોર્મ નથી પહેર્યો અને ઉપરથી દોડાદોડ કરીને મને પજવે છે.’
પ્રિન્સિપાલ બોલ્યા- ‘ટમેટા! આવી રમતો કરાય? ભણવા આવ્યા હોઇએ ત્યારે આવી મસ્તી ન કરાય!’
ટમેટાએ કહ્યું- ‘પણ મેં તો સાંભળ્યું છે કે રમતાં-રમતાં ભણીએ તો ભણતર સાવ સહેલું અને મજાનું લાગે!’
પ્રિન્સિપાલ એક ઘડી વિચારમાં પડી ગયા. પછી બોલ્યા- ‘વાત તો સાવ સાચી છે હો તારી! આવડી મોટી અને આટલી સરસ વાત કરી એ બદલ આજે તને માફી આપું છું!’
ટીચર જોતા રહી ગયા.
ટમેટું રાજી થઇને ઊછળતું-કૂદતું ચાલ્યું ગયું.